W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zasadą jest podejmowanie uchwał przez zgromadzenie wspólników, zwołane stosownie do wymagań kodeksu spółek handlowych. Może być ono formalnie zwołane albo odbywać się bez formalnego zwołania. W spółce jednoosobowej wszystkie kompetencje zgromadzenia wspólników wykonuje jedyny wspólnik, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o zgromadzeniu wspólników (art. 156). Zgromadzenie wspólników jest jednym z organów spółki. Tworzą je wszyscy wspólnicy. Zgromadzenie wspólników może być zwyczajne lub nadzwyczajne, od czego zależy materia, jaka może być głosowana oraz tryb jego zwoływania i podmioty do tego uprawnione. Zgromadzenie wspólników przebiega w następujący sposób: ZwołanieKażde zgromadzenie musi być poprzedzone prawidłowym zwołaniem i zawiadomieniem wspólników, w którym podana jest data, godzina oraz konkretne miejsce na terytorium RP, w którym odbywać się będą obrady oraz dołączony szczegółowy porządek obrad, czyli kolejność głosowania konkretnych uchwał (ich propozycje powinny być załączone do zawiadomienia, szczególnie jeśli dotyczą zmiany umowy spółki). Natomiast o tym, kto jest wspólnikiem, co ze względu na zbywalność udziałów czasem może być trudne do ustalenia, decyduje wpis w księdze udziałów, która znajduje się w siedzibie spółki. Rola biura zarządu spółki z o. o., które musi wszystkie te kwestie koordynować organizacyjnie i administracyjnie, jest duża, gdyż – co do zasady – to zarząd zwołuje zgromadzenie wspólników. Przebieg Gdy już dojdzie do skutecznego zwołania, zasadą jest, że obrady zgromadzenia wspólników otwiera przewodniczący rady nadzorczej lub jego zastępca. Jeśli rada nadzorcza nie jest w spółce powołana, co musi nastąpić dopiero wtedy, gdy kapitał zakładowy przewyższa kwotę 500 000 złotych, a wspólników jest więcej niż dwudziestu pięciu – obrady zgromadzenia otwiera prezes lub członek zarządu lub osoba upoważniona przez zarząd. Następnie spośród osób uprawnionych do głosowania wybiera się przewodniczącego zgromadzenia wspólników. Sporządzenie listy obecności na zgromadzeniu wspólników, z wymienieniem liczby udziałów, które każdy z nich reprezentuje i służących im głosów. Dla ułatwienia przebiegu zgromadzenia lista ta przygotowywana jest wstępnie przez biuro zarządu spółki. Możliwe jest powołanie specjalnej komisji skrutacyjnej, czyli liczącej udziały i głosy im odpowiadające, a także głosy podczas każdego głosowania, która ma za zadanie pomagać przewodniczącemu przy powyższych czynnościach. Po tym akcie możliwe jest podjęcie obrad przez zgromadzenie wspólników, które prowadzi przewodniczący. Rozpoczyna on od poddania pod głosowanie porządku obrad, a gdy ten zostanie ustalony, sprawy objęte porządkiem obrad poddawane są dyskusji. Głosuje się każdą z uchwał oddzielnie. Do ustalonego porządku obrad można wprowadzić jedynie kwestie porządkowe, nigdy merytoryczne, chyba że cały kapitał zakładowy jest reprezentowany i wyraził na to zgodę. W trakcie zgromadzenia wspólnicy mogą wystąpić z wnioskiem o podjęcie uchwały w sprawie zmiany przewodniczącego (wniosek porządkowy). Kompetencje przewodniczącego zgromadzenia są ograniczone, ma on bowiem za zadanie jedynie je prowadzić, czyli zapewnić sprawny przebieg – ogłaszać przerwy w obradach, realizować ogłoszony i zatwierdzony porządek obrad i przeciwdziałać naużywaniu uprawnień przez niektórych uczestników. W żadnym wypadku nie może ingerować w jego bieg. Po przedstawieniu sprawy zamieszczonej w porządku obrad, przewodniczący otwiera dyskusję udzielając głosu uczestnikom zgromadzenia wspólników w kolejności zgłoszeń. Ustalanie kolejności wystąpień ma miejsce najczęściej przed głosowaniem i jest ustalane i przygotowywane przez biuro zarządu. W wyniku przeprowadzonej dyskusji zgromadzenie wspólników podejmuje uchwały odnośnie kwestii będącej przedmiotem obrad. Uchwały te są podjęte w drodze głosowania. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, na każdy udział o równej wartości nominalnej przypada jeden głos, zaś w przypadku udziałów o nierównej wysokości jeden głos przypada na każde 10 złotych. Uchwały powinny być wpisane do księgi protokołów i podpisane przez obecnych lub co najmniej przez przewodniczącego i osobę sporządzającą protokół. Jeżeli protokół został sporządzony przez notariusza, zarząd wnosi wypis protokołu do księgi protokołów. W protokole należy stwierdzić prawidłowość zwołania zgromadzenia wspólników, jego zdolność do powzięcia uchwał, wymienić powzięte uchwały, liczbę głosów oddanych za każdą uchwałą i zgłoszone sprzeciwy. Do protokołu należy dołączyć listę obecności z podpisami uczestników zgromadzenia. Księgę protokołów prowadzi zarząd spółki, udostępniając wspólnikom uchwały oraz sporządzając ich teksty jednolite, jeśli głosowane były zmiany uchwał już istniejących. Na zgromadzeniu wspólników mogą, a nawet powinni być obecni członkowie rady nadzorczej i zarządu, którzy w razie potrzeby udzielają niezbędnych wyjaśnień wspólnikom. Przewodniczący zamyka zgromadzenie wspólników i podpisuje protokół ze zgromadzenia wraz z osobą, która go sporządzała i jest on następnie dołączany do księgi protokołów. Obsługę administracyjną i techniczną zgromadzenia wspólników zapewnia biuro prawna: Ustawa z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).Źródło: Sekretariat 09/2009

Niekiedy do komisji skrutacyjnej można powołać każdego, kto się napatoczy, czy z grona akcjonariatu, czy pracowników spółki, czy nawet spośród pracowników firmy obsługującej system głosowania elektronicznego – wówczas kontrolę nad głosowaniami powierza się tym właśnie, którzy powinni być kontrolowani! Skrutator (łac. scrutator) to osoba obliczająca głosy podczas głosowania. Jej zadaniem jest przeprowadzenie prawidłowego obliczenia głosów, by na tej podstawie ustalić rzeczywisty wynik głosowania. Nierzadko do skrutatora należy ogólny nadzór nad całym procesem głosowania. Skrutator ucieleśnia zaufanie, iż głosowanie zostało przeprowadzone uczciwie, a wynik nie został sfałszowany. Rozsądek przemawia za tym, by skrutator nie działał samotnie. Powołuje się komisje złożone ze skrutatorów nie tylko badających przebieg i wyniki głosowania, nadto uważnie patrzących innym członkom komisji na ręce. Od Państwowej Komisji Wyborczej po komisję skrutacyjną dla wyborów w komitecie rodzicielskim na każdym szczeblu, w każdej postaci głosowania, można i trzeba zadbać o należytą kontrolę i oddawania głosów, i obliczania ich. W spółkach kapitałowych powierza się te zadania komisjom powoływanym ad hoc przez walne zgromadzenia lub zgromadzenia wspólników wyłącznie na potrzeby danego zgromadzenia. Nie są one regulowane przepisami Kodeksu spółek handlowych. Wynika to z założenia, że Ksh nie jest instrukcją obsługi spółki i nie powinien nazbyt głęboko wnikać w organizację organów spółki i sposób wykonywania przez nie czynności. Na tym polu pozostawiono więc spółkom pełną autonomię, a one korzystają z niej z fantazją i rozmachem. Wobec tego spółki notowane na GPW niekiedy, ze szkodą dla rynku, naśladują na tym polu wzory komisji działających w spółdzielniach, stowarzyszeniach, organizacjach społecznych. Przydatność komisji skrutacyjnej warto rozważyć przed jej powołaniem. Można się bez niej obejść gdy akcjonariusze głosują przy pomocy kart elektronicznych, a system głosowania obsługuje wiarygodna firma; w praktyce zadanie skrutatorów sprowadza się wówczas do podpisania wydruku z wynikami głosowania (często bez możliwości sprawdzenia tego wyniku) i doręczeniu go przewodniczącemu zgromadzenia. Elektroniczny system głosowania jest w szczególności zalecany spółce akcyjnej, ponieważ akcjonariusz może głosować odmiennie z każdej z posiadanych akcji (split voting); jest on ponadto niezbędny w przypadku zdalnego uczestnictwa akcjonariuszy w walnym zgromadzeniu i głosowania w czasie rzeczywistym, dla świadczenia zgromadzeniu pomocy technicznej. Lecz zajmując się spółkami publicznymi dostrzegam trzy trudne problemy. Pierwszy dotyczy tego, kto wchodzi w skład komisji skrutacyjnych na walnych zgromadzeniach. Najlepiej byłoby, gdyby skrutatorzy byli wyłaniani spośród osób uprawnionych do uczestniczenia w walnym zgromadzeniu. Nie zawsze jest to możliwe z uwagi na niską frekwencję na walnych zgromadzeniach. Ponadto akcjonariusze wolą kandydować niż kontrolować wybory. Tylko niektóre spółki przewidują w regulaminach walnych zgromadzeń, że do komisji powołuje się wyłącznie akcjonariuszy lub ich pełnomocników. Niektóre regulaminy przewidują, że skrutatorów powołuje się spośród pracowników spółki. Niekiedy do komisji skrutacyjnej można powołać każdego, kto się napatoczy, czy z grona akcjonariatu, czy pracowników spółki, czy nawet spośród pracowników firmy obsługującej system głosowania elektronicznego – wówczas kontrolę nad głosowaniami powierza się tym właśnie, którzy powinni być kontrolowani! Drugi problem polega na tym, kto zgłasza zgromadzeniu kandydatów do komisji skrutacyjnej. Powinno to leżeć w wyłącznej kompetencji uczestników walnego zgromadzenia. Zdarzają się jednak przypadki, gdy prawem do zgłaszania kandydatów do komisji skrutacyjnej dysponuje wyłącznie przewodniczący walnego zgromadzenia. Takie uprawnienie to instrument manipulowania zgromadzeniem. Trzeci problem polega na precyzyjnym określeniu zakresu działania komisji skrutacyjnej. Nie powinien być on rozszerzany o sprawy mandatowe, związane z weryfikacją uprawnień do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu. Takimi tematami niech się zajmie komisja powołana przez zgromadzenie w celu sprawdzenia listy obecności. Inaczej niż komisja skrutacyjna, jest ona regulowana przepisami Ksh. Wyobraźmy sobie, że o prawie akcjonariusza do udziału w walnym zgromadzeniu miałaby decydować komisja powołana spośród pracowników spółki lub pracowników firmy obsługującej system głosowania… Lecz niska wciąż jeszcze kultura naszego rynku kapitałowego dopuszcza i takie przypadki. Ponadto obserwuję tendencję mnożenia bytów obsługujących walne zgromadzenie. Znam regulamin zgromadzenia przewidujący powoływanie dwóch odrębnych komisji, jednej do głosowań jawnych, drugiej do tajnych. Ale nikt jeszcze nie wpadł na pomysł powoływania odrębnych komisji dla kandydatów płci męskiej i żeńskiej. Czekam. Tekst ogłoszony 20 maja w Gazecie Giełdy i Inwestorów PARKIET. Obyło się bez rac, petard, transparentów z brzydkimi hasłami, lecz bez awantury to już nie. Podczas zjazdu PZPN spierano się burzliwie o sposób głosowania: czy wybierać prezesa w formie elektronicznej – czy tradycyjnie, na kartkach. Przy kartach upierał się jeden z kandydatów na prezesa, Józef Wojciechowski. Argumentował, jakoby uprawnieni do głosu mogli obawiać się głosowania w formie elektronicznej przeciwko urzędującemu prezesowi, wobec czego należy, dla zapewnienia tajności, wrzucać kartki do urny. Doszło do głosowania nad formą głosowania. Kiedy przegłosowano, 93. głosami do 16., że głosowanie będzie w formie elektronicznej, Wojciechowski obraził się, wyszedł, wprowadzając obecnych w rozterkę, czy zostawić go na liście kandydatów. Zostawiono, ale głosów poskąpiono. Wybrano kontrkandydata. Nie jestem kibicem piłkarskim, wolę kibicować rozgrywkom na walnych zgromadzeniach. Przedsiębiorców cenię wyżej niż piłkarzy. Józef Wojciechowski jest wielką indywidualnością polskiego biznesu. Gdybym był selekcjonerem narodowej reprezentacji przedsiębiorców, powołałbym go do kadry. Nigdy jednak nie przyszło mi do głowy inwestować w JW Construction Holding, ponieważ przeczytałem statut spółki. Przeto, nie należąc do grona akcjonariuszy, nie uczestniczę w walnych zgromadzeniach. Chętnie obejrzałbym na stronie spółki transmisję zgromadzenia, ale uchwały o wyrażeniu zgody na utrwalenie przebiegu walnego w celu upublicznienia nie przechodzą w głosowaniu, zresztą elektronicznym (!). Regulamin walnego zgromadzenia JW Construction Holding SA, uchwalony 16 II 2007 r., przewiduje, iż „głosowania na zgromadzeniach odbywają się co do zasady przy wykorzystaniu techniki elektronicznej. Zmiana techniki głosowania może mieć miejsce w przypadku awarii urządzeń technicznych lub (jedynie w przypadku spraw formalnych lub porządkowych) przy przyjęciu uchwały w drodze aklamacji” (pkt Dopiero „w razie niemożności głosowania elektronicznego przygotowuje się karty do głosowania” (pkt dotyczący wyboru rady nadzorczej). Na walnych zgromadzeniach JW. Construction nie dochodzi do sytuacji podbramkowych: wszyscy akcjonariusze (w tym inwestorzy instytucjonalni) głosują jak jeden mąż, a ów mąż to Józef Kazimierz Wojciechowski, założyciel, największy akcjonariusz i przewodniczący rady nadzorczej. Rozgrywający i jakby arbiter. Czyli: w stworzonej i nadzorowanej przez siebie spółce Józef Wojciechowski przedkłada głosowanie elektroniczne nad głosowanie „na piechotę”, przy użyciu kartek, ale na zjeździe PZPN brzydko fauluje domagając się innego rozwiązania. Czy dlatego, że spółka JW Construction jest już w XXI wieku, a polska piłka nożna jeszcze głęboko w XX? Czy może nie wierzy, że w głosowaniu elektronicznym można dochować tajności? Głosowania w sprawach osobowych winny mieć charakter tajny. Nie ma przeszkód, by tajnością objąć głosowanie elektroniczne. Nie ma także potrzeby, o czym już pisywałem, powoływania komisji skrutacyjnej, jeżeli walne zgromadzenie odbywa głosowania w postaci elektronicznej. Komisja nie jest w stanie ani czegokolwiek zbadać, ani za cokolwiek ręczyć. Albo zawierza się firmie obsługującej walne zgromadzenie, albo wybiera się inną. Zakładanie, że jest oczywistą oczywistością, iż wyniki głosowania mogą być, czyli były, są i będą fałszowane, pozostawmy najbardziej nieufnemu (i najmniej godnemu zaufania) z polityków. Czytaj także: O sztuce głosowania Komisja do niczego Nazwa jednego z organów spółki akcyjnej – walnego zgromadzenia – jest na wskroś umowna, ponieważ często bywa, że nie jest ono ani walnym, ani zgromadzeniem. Zdarza się bowiem, że uczestniczy w nim garstka uprawnionych – akcjonariuszy i ich pełnomocników. Zdarza się także, że uczestniczy w nim tylko jeden uprawniony, a także notariusz. Potrzebny jest też przewodniczący zgromadzenia, lecz nie ma przeszkód, by został nim jedyny obecny na nim uprawniony. Tak było kilka dni temu w pewnej notowanej spółce. Najpierw przeto uznano, iż z uwagi na uczestnictwo w walnym zgromadzeniu raptem jednego uprawnionego, zgromadzenie nie dokona wyboru komisji skrutacyjnej, ponieważ nie ma takiej możliwości. Słusznie. Inna sprawa, po co do porządku obrad wpisywano wybór tej komisji, skoro jest ona obecnie, w epoce głosowania za pomocą kart i czytników elektronicznych, przeżytkiem i fikcją? Zadania komisji skrutacyjnej powierzono przeto przewodniczącemu walnego zgromadzenia, by sprawdzał oddawane przez siebie samego głosy. Następnie przeprowadzono głosowania nad kolejnymi projektami uchwał. W walnym uczestniczył pełnomocnik jednego akcjonariusza posiadającego 2 284 298 akcji i dysponującego tyluż głosami, co oczywiście stanowiło 100 proc. głosów przypadających na reprezentowany na walnym zgromadzeniu kapitał zakładowy. W tej sytuacji głosowania przebiegały sprawnie, wszystkie uchwały podejmowano taka sama liczbą 2 284 298 głosów. Część uchwał zapadała w głosowaniu jawnym. Uchwały 7 – 10 w sprawie udzielenia absolutorium członkom zarządu, 11 – 17 w sprawie udzielenia absolutorium członkom rady nadzorczej, a także uchwały 19 – 23, zostały powzięte w głosowaniu tajnym. Czego dotyczyły te ostatnie, zachodzę w głowę wobec brzmienia tychże: „Walne Zgromadzenie powołuje/odwołuje w skład Rady Nadzorczej VIII kadencji Pana… (tu imię i nazwisko powołanego/odwołanego)”. Swoja drogą, śmieszy mnie to prostackie tytułowanie wszystkich powoływanych/odwoływanych „Panami”. Może lepiej iść na całość i stosować formułę „Jaśnie Pan”? Albo przynajmniej „Wielmożny”? Najbardziej śmieszy mnie jednak tryb podjęcia wspomnianych uchwał w głosowaniu tajnym. Jakaż to tajność, skoro mamy raptem jednego akcjonariusza? Wszak tajność głosowania na walnym zgromadzeniu nie jest obowiązkiem! Gdyby zachowanie tajności było obowiązkowe, ustawodawca nie dopuściłby głosowania korespondencyjnego. Tajność jest przywilejem, z którego zrezygnowałbym w tych okolicznościach. Lecz walne zgromadzenia w polskich spółkach, nawet tych notowanych, to wciąż bezmyślne klepanie formułek. Dobrze przynajmniej, że formułek nie klepie się po łacinie… Tekst został ogłoszony 29 IV 2011 w Gazecie Giełdy PARKIET Czytaj także: Komisja do niczego Walne zgromadzenie wciąż bywa obrzędem z niepojętym rytuałem i bezmyślnie klepanymi formułkami. Porządek obrad większości walnych zgromadzeń w Polsce przewiduje wybór komisji skrutacyjnej. Jej zadaniem jest zliczanie głosów. Skrutatorami mogą być akcjonariusze uczestniczący w walnym zgromadzeniu. Kiedyś do komisji skrutacyjnej powoływano osoby darzone zaufaniem i szacunkiem; dzisiaj wybór w skład komisji już nie świadczy o prestiżu wybranego. Oznacza raczej, że skrutator nie będzie brany pod uwagę przy wyborach do rady nadzorczej… W spółce akcyjnej, gdzie głosowanie prowadzone jest systemem tradycyjnym, komisja skrutacyjna ma wiele do roboty. Obecnie aż za wiele, skoro prawo dopuszcza split voting, czyli odmienne głosowanie z każdej z posiadanych akcji. Dlatego spółki, szczególnie publiczne, powszechnie zatrudniają firmy zapewniające elektroniczną obsługę systemu głosowania na walnym zgromadzeniu. Akcjonariusze głosują za pomocą kart do głosowania, komputer zlicza wyniki, zgromadzenie toczy się wartko. Lecz, jak wspomniałem, zgromadzenie wybiera komisję skrutacyjną, najczęściej w składzie trzech osób. Po przeprowadzeniu głosowania komisja otrzymuje od operatora elektronicznego systemu głosowania wydruk z wynikiem, jej członkowie uroczyście składają na wydruku podpisy, że niby sprawdzili wynik i ręczą za jego prawdziwość, po czym doręczają uwiarygodniony przez siebie wynik głosowania przewodniczącemu, który go ogłasza. Jest to obrzęd zgoła bezsensowny. Zliczaniem głosów zajął się komputer. Za prawidłowość wyniku odpowiada firma obsługująca walne zgromadzenie. Członkowie komisji skrutacyjnej nie weryfikują wyniku głosowania, bo niby jak mieliby to robić? Służą oni za zbędnych pośredników między operatorem systemu głosowania a przewodniczącym zgromadzenia, co może tylko opóźnić przebieg obrad. Wobec tego w wielu spółkach najpierw, bez zastanowienia nad celowością tego kroku, wpisuje się do porządku obrad walnego zgromadzenia wybór komisji skrutacyjnej, a następnie zgromadzenie podejmuje uchwałę o odstąpieniu od wyboru komisji skrutacyjnej. Gdyby jakiś krewki akcjonariusz zaskarżył taką uchwałę, sąd miałby dodatkową i niepotrzebną pracę. Warto zważyć, że obecnie prawo dopuszcza głosowanie na walnym zgromadzeniu przez osoby przebywające poza miejscem obrad, nawet na końcu świata, korzystające w tym celu ze środków komunikacji elektronicznej. Komisja skrutacyjna miałaby ograniczone możliwości weryfikacji głosów oddawanych zdalnie. Być może mogłaby ona odnaleźć sens swojego istnienia w systemie głosowania korespondencyjnego – lecz wątpliwe, by rozsądne spółki korzystały z tej procedury. Przywiązanie do komisji skrutacyjnej wiąże się zapewne z nawykami nabytymi na zebraniach spółdzielni mieszkaniowych. Split voting nie wchodzi tam w rachubę, głosuje się najczęściej przez podniesienie ręki, głosy zliczane są „na piechotę”. Tamże wybiera się także komisję uchwał i wniosków. Nie należy przenosić takich wzorców na rynek kapitałowy! Artykuł został ogłoszony 26 X 2010 r. w Gazecie Giełdy PARKIET Czytaj także: W absurdach tajności

REGULAMIN KRAJOWEGO ZJAZDU PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH § 1. 1. Regulamin określa zasady organizacji i tryb działania Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych, w tym Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych. 2. Ilekroć w Regulaminie jest mowa o: 1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych ( Dz. U. z 2018r., poz. 916); 2) Regulaminie wyborów do organów izb – należy przez to rozumieć Regulamin wyborów do organów izby oraz trybu odwoływania ich członków przyjęty przez Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych; 3) Krajowym Zjeździe – należy przez to rozumieć Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 4) Nadzwyczajnym Krajowym Zjeździe – należy przez to rozumieć Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych; 5) Naczelnej Radzie – należy przez to rozumieć Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 6) Naczelnej Komisji Rewizyjnej – należy przez to rozumieć Naczelną Komisję Rewizyjną, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 7) Naczelnym Sądzie – należy przez to rozumieć Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 8) Naczelnym Rzeczniku – należy przez to rozumieć Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 9) Naczelnej Izbie – należy przez to rozumieć Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych; 10) okręgowej radzie – należy przez to rozumieć okręgową radę pielęgniarek i położnych; 11) delegacie – należy przez to rozumieć delegata na Krajowy Zjazd Pielęgniarek i I Krajowy Zjazd. § 2. 1. Krajowy Zjazd jest zwoływany przez Naczelną Radę co 4 lata. 2. Termin Krajowego Zjazdu Naczelna Rada ustala najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem kadencji organów Izby. Niezwłocznie po ustaleniu terminu Naczelna Rada informuje o tym okręgowe rady. 3. Termin rozpoczęcia obrad Krajowego Zjazdu powinien zostać wyznaczony na dzień przypadający nie później niż do końca maja roku kalendarzowego, w którym upływa 4-letnia kadencja Krajowego Zjazdu. § 3. 1. W obradach Krajowego Zjazdu biorą udział z głosem stanowiącym delegaci, a z głosem doradczym nie będące delegatami osoby pełniące funkcje w ustępujących organach Naczelnej Izby wymienionych w § 1 ust. 2 pkt 5-8. 2. Zawiadomienie o terminie, miejscu i porządku obrad Krajowego Zjazdu wraz z pouczeniem o obowiązku uczestnictwa w posiedzeniach Krajowego Zjazdu Naczelna Rada przesyła osobom wymienionym w ust. 1, co najmniej na 14 dni przed terminem Krajowego Zjazdu. 3. Wraz z zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 2 Naczelna Rada przesyła sprawozdania z działalności organów Naczelnej Izby wymienionych w § 1 ust. 2 pkt 5-8, a także projekty uchwał w sprawach, które są objęte porządkiem obrad. 4. Oprócz osób wskazanych w ust. 1 na posiedzeniach Krajowego Zjazdu mogą być obecni wyłącznie goście zaproszeni uprzednio przez Prezesa lub Prezydium Naczelnej Rady, a w czasie obrad Krajowego Zjazdu, przez jego Prezydium. § 4. 1. Delegata obowiązuje obecność i czynny udział w posiedzeniach Krajowego Zjazdu. 2. Delegat bierze udział w posiedzeniach Krajowego Zjazdu wyłącznie osobiście. 3. Delegat może być członkiem tylko jednej komisji zjazdowej. 4. Każdego dnia przed rozpoczęciem obrad Krajowego Zjazdu delegat potwierdza swoją obecność podpisem na liście obecności. Przed rozpoczęciem pierwszego dnia obrad delegat otrzymuje dokument stwierdzający posiadany mandat. 5. Mandat delegata trwa do momentu wyboru delegatów na kolejny Krajowy Zjazd. § 5. 1. W sprawach wynikających z przepisów prawa Krajowy Zjazd podejmuje uchwały. 2. Krajowy Zjazd może w drodze uchwały zobowiązać Naczelną Radę do podjęcia działań leżących w jej kompetencjach. 3. Krajowy Zjazd jest władny do podejmowania uchwał, w tym dokonania wyborów w trybie Regulaminu wyborów do organów izb przy obecności co najmniej połowy delegatów. 4. W przypadku braku quorum ponowny termin Krajowego Zjazdu ustala Naczelna Rada, przy czym termin ten powinien zostać wyznaczony na dzień przypadający nie później niż 2 miesiące i nie wcześniej niż 3 tygodnie po dniu poprzedniego terminu Krajowego Zjazdu. 5. Uchwały są podejmowane zwykłą większością głosów. 6. Uchwały: 1) w sprawie Regulaminu wyborów do organów izby oraz trybu odwoływania ich członków; 2) w sprawie regulaminów organów Naczelnej Izby; 3) w sprawie ramowych regulaminów organów okręgowych izb pielęgniareki położnych; 4) w sprawie wyboru Prezesa Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu oraz Naczelnego Rzecznika, – Przewodniczący Krajowego Zjazdu przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia w terminie 21 dni od dnia ich podjęcia. 7. Prezes Naczelnej Rady przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia na jego żądanie, w terminie 14 dni od jego otrzymania, uchwałę, o której mowa w ust. 5, jeżeli nie została ona nadesłana w trybie określonym w tym przepisie, a także inną uchwałę Krajowego Zjazdu, w celu umożliwienia realizacji przez ministra określonego w ustawie uprawnienia do zaskarżenia uchwał do Sądu Najwyższego. 8. Uchwałę Krajowego Zjazdu podpisuje Przewodniczący Krajowego Zjazdu lub jego zastępca oraz sekretarz Krajowego Zjazdu lub członek Prezydium Krajowego Zjazdu. 9. Procedurę podejmowania przez Krajowy Zjazd uchwał w trybie Regulaminu wyborów do organów izb szczegółowo reguluje ten Regulamin. § 6. Krajowy Zjazd realizuje swoje zadania na posiedzeniach plenarnych oraz poprzez pracę w komisjach zjazdowych. § 7. Obrady Krajowego Zjazdu otwiera Prezes Naczelnej Rady i prowadzi je do czasu wyboru Przewodniczącego Krajowego Zjazdu. W razie nieobecności Prezesa Naczelnej Rady zadanie to wykonuje Wiceprezes Naczelnej Rady albo inny członek jej Prezydium. § 8. 1. Nad prawidłowym, sprawnym i efektywnym przebiegiem obrad Krajowego Zjazdu czuwa Prezydium Krajowego Zjazdu. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu stanowią: Przewodniczący Krajowego Zjazdu, sekretarz Krajowego Zjazdu oraz zastępcy Przewodniczącego i członkowie Prezydium Krajowego Zjazdu, w liczbie ustalonej przez Krajowy Zjazd. 3. Przewodniczący Zjazdu lub jego zastępca kieruje przebiegiem Krajowego Zjazdu zgodnie z porządkiem obrad, udziela głosu delegatom i zaproszonym gościom, zarządza przeprowadzenie głosowania oraz wykonuje inne czynności związane z prowadzeniem obrad. § 9. 1. Krajowy Zjazd może podjąć decyzję o przerwaniu obrad i kontynuowaniu ich po przerwie nie dłuższej niż 90 dni. Termin posiedzenia po przerwie wyznacza Naczelna Rada w ramach zakreślonych przez Krajowy Zjazd. Przepisy § 3 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu może zarządzić przerwę w posiedzeniu Krajowego Zjazdu w danym dniu, jeżeli będzie to uzasadnione z uwagi na sprawność lub efektywność prowadzenia obrad, w szczególności z uwagi na konieczność prowadzenia przez komisję zjazdową pracy nad treścią projektu uchwały albo innego dokumentu przyjmowanego przez Krajowy Zjazd. § 10. 1. Porządek obrad Krajowego Zjazdu obejmuje w szczególności: 1) otwarcie Krajowego Zjazdu i wystąpienie Prezesa Naczelnej Rady; 2) wybór osób uprawnionych do liczenia głosów oddanych w głosowaniu jawnym, chyba że Krajowy Zjazd podejmie decyzję o przeprowadzaniu głosowań jawnych przy pomocy urządzeń elektronicznych; 3) wybór Przewodniczącego Krajowego Zjazdu; 4) wybór członków Prezydium Krajowego Zjazdu; 5) wybór komisji mandatowej; 6) sprawozdanie przewodniczącego komisji mandatowej; 7) przyjęcie porządku obrad; 8) wybór komisji zjazdowych; 9) rozpatrzenie sprawozdań ustępujących organów Naczelnej Izby; 10) podjęcie decyzji w sprawie absolutorium dla ustępującej Naczelnej Rady; 11) wybory organów Naczelnej Izby, zgodnie z Regulaminem wyborów do organów izb; 12) rozpatrzenie wniosków; 13) podjęcie uchwał; 14) sprawozdania komisji zjazdowych; 15) zamknięcie Krajowego Zjazdu. 2. Krajowy Zjazd rozpatruje wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia o podjęcie uchwały w sprawie należącej do jego właściwości na najbliższym Krajowym Zjeździe. Wniosek, który wpłynie w czasie obrad Krajowego Zjazdu podlega rozpatrzeniu na tym Krajowym Zjeździe. § 11. 1. Krajowy Zjazd powołuje następujące komisje zjazdowe: 1) komisję mandatową, która stwierdza czy Krajowy Zjazd jest władny do podjęcia uchwał; 2) komisję wyborczą, która przyjmuje zgłoszenia kandydatur i w kolejności alfabetycznej sporządza listy kandydatów; 3) komisję skrutacyjną, która przeprowadza głosowania tajne i imienne, a także nadzoruje prawidłowość przeprowadzania głosowań w sytuacji, gdy głosowania są przeprowadzane przy użyciu urządzeń do elektronicznego liczenia głosów; 4) komisję uchwał i wniosków, która przyjmuje od delegatów pisemne propozycje uchwał i wniosków wraz z uzasadnieniem, a także dba o prawidłowość formułowania przez wnioskodawców projektów uchwał i wniosków. 2. Krajowy Zjazd może powołać także inne komisje zjazdowe mające charakter merytoryczny, w szczególności w celu pracy nad treścią projektów uchwał i innych dokumentów przyjmowanych przez Krajowy Zjazd. 3. Krajowy Zjazd ustala liczbę członków danej komisji zjazdowej. 4. Członkowie komisji skrutacyjnej nie mogą kandydować w wyborach przeprowadzanych w czasie obrad Krajowego Zjazdu. § 12. 1. Komisje zjazdowe wybierają ze swego składu: przewodniczącego, dwóch zastępców oraz sekretarza. 2. Przewodniczący komisji kieruje jej pracami i składa Krajowemu Zjazdowi sprawozdanie z jej działalności. 3. Komisja sporządza ze swych czynności protokół, który podpisują wszyscy jej członkowie. § 13. Krajowego Zjazdu udziela głosu uczestnikom Krajowego Zjazdu w sprawach objętych porządkiem obrad, według kolejności zgłoszeń. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu może ograniczyć czas trwania wypowiedzi. 3. Prezesowi Naczelnej Rady, Przewodniczącemu Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącemu Naczelnego Sądu i Naczelnemu Rzecznikowi oraz zaproszonym gościom Przewodniczący Krajowego Zjazdu może udzielić głosu poza kolejnością osób zgłoszonych do zabrania głosu. 4. Pozostałym uczestnikom Krajowego Zjazdu Przewodniczący Krajowego Zjazdu udziela głosu poza kolejnością jedynie dla zgłoszenia wniosku formalnego lub sprostowania. Wypowiedź nie może trwać wówczas dłużej niż 1 minutę. 5. Uczestnicy Krajowego Zjazdu zgłaszają chęć zabrania głosu sekretarzowi Krajowego Zjazdu. 6. Uczestnik Krajowego Zjazdu nie może zabierać głosu w dyskusji nad tą samą sprawą więcej niż dwa razy, chyba że Przewodniczący Krajowego Zjazdu wezwie go do kolejnego zabrania głosu lub zezwoli na to na skutek jego zgłoszenia. 7. Przewodniczący Krajowego Zjazdu może zwrócić uwagę zabierającemu głos, który w swoim wystąpieniu odbiega od przedmiotu dyskusji, a po dwukrotnym zwróceniu uwagi może odebrać mu głos. § 14. 1. Do wniosków formalnych zalicza się wnioski o: 1) przerwanie albo zamknięcie obrad; 2) zamknięcie listy osób, które mają zabrać głos w określonej sprawie; 3) zamknięcie dyskusji w określonej sprawie; 4) skierowanie wniosku, projektu uchwały lub innego dokumentu przyjmowanego przez Krajowy Zjazd do komisji zjazdowej celem rozpatrzenia lub opracowania; 5) głosowanie w danej sprawie bez dyskusji; 6) zmianę porządku obrad; 7) przeprowadzenie głosowania; 8) głosowanie imienne; 9) głosowanie tajne; 10) głosowanie alternatywne; 11) ograniczenie czasu przemówienia; 12) sprawdzenie quorum; 13) reasumpcję głosowania; 14) zamknięcie listy kandydatów. 2. Krajowy Zjazd rozstrzyga o wniosku formalnym po wysłuchaniu wnioskodawcy i ewentualnie jednego głosu przeciwnego. § 15. W razie nieobecności Prezesa Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu lub Naczelnego Rzecznika, sprawozdanie z działalności danego organu przedstawia wyznaczony przez ten organ odpowiednio Wiceprezes Naczelnej Rady, zastępca Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, zastępca Przewodniczącego Naczelnego Sądu albo zastępca Naczelnego Rzecznika. § 16. 1. Po zamknięciu dyskusji nad projektem uchwały, wnioskiem albo innym dokumentem zgłoszonym w toku obrad, Przewodniczący Krajowego Zjazdu oznajmia, że Krajowy Zjazd przystępuje do głosowania. Od tej chwili można zabierać głos tylko dla zgłoszenia wniosku formalnego o sposobie lub porządku głosowania, i to jedynie przed zarządzeniem przez Przewodniczącego Krajowego Zjazdu przystąpienia do głosowania. 2. Porządek głosowania nad uchwałą jest następujący: 1) głosowanie wniosku o odrzucenie projektu w całości, jeżeli wniosek taki został postawiony; 2) głosowanie poprawek do poszczególnych postanowień projektu, przy czym w pierwszej kolejności głosuje się poprawki, których przyjęcie lub odrzucenie rozstrzyga o innych poprawkach; 3) głosowanie projektu w całości, ze zmianami wynikającymi z przegłosowanych poprawek; 3. W przypadku, gdy istnieje kilka alternatywnych projektów uchwały w tej samej sprawie, Krajowy Zjazd może postanowić, iż przeprowadzone będzie głosowanie alternatywne, gdzie wybrany zostanie projekt, który będzie przedmiotem dalszych prac Krajowego Zjazdu. W głosowaniu alternatywnym wybrany zostaje projekt, który otrzyma największą liczbę głosów. 4. Przewodniczący Krajowego Zjazdu ustala kolejność głosowania projektów uchwał i poprawek. 5. Głosowanie we wszystkich sprawach przeprowadza się jawnie z zastrzeżeniem ust. 8. 6. Głosowanie jawne odbywa się poprzez podniesienie dokumentu stwierdzającego posiadany mandat. Obliczenia oddanych głosów dokonują osoby uprawnione do liczenia głosów w głosowaniu jawnym i podają sekretarzowi Krajowego Zjazdu wyniki głosowania. 7. Wynik głosowania ogłasza Przewodniczący Krajowego Zjazdu. 8. Krajowy Zjazd może uchwalić tajność głosowania albo głosowanie imienne w określonej sprawie i wówczas głosowanie przeprowadza komisja skrutacyjna. 9. Przeprowadzając głosowanie tajne komisja skrutacyjna w szczególności: przygotowuje karty do głosowania, rozdaje delegatom karty do głosowania, zbiera głosy do sprawdzonych i zamkniętych przez nią urn, przelicza głosy i ustala wyniki głosowania w protokole, w którym określa: 1) liczbę uprawnionych do głosowania; 2) liczbę głosów oddanych; 3) liczbę głosów ważnych; 4) liczbę głosów nieważnych. 10. Komisja skrutacyjna określa w jaki sposób będzie przeprowadzać głosowanie imienne. 11. Zarówno głosowania jawne, jak też głosowania tajne oraz imienne mogą być przeprowadzane przy użyciu urządzeń do elektronicznego liczenia głosów (głosowanie elektroniczne). System używany do głosowania elektronicznego musi zapewniać możliwość przeprowadzenia głosowania tajnego lub imiennego przy zachowaniu jego charakteru. Prawidłowość przeprowadzania głosowań elektronicznych nadzoruje komisja skrutacyjna. § 17. razie, gdy wynik głosowania budzi uzasadnione wątpliwości, Krajowy Zjazd może dokonać reasumpcji głosowania. 2. Wniosek o reasumpcję głosowania w danej sprawie może być zgłoszony wyłącznie na posiedzeniu, na którym odbyło się głosowanie. 3. Reasumpcja głosowania w danej sprawie może być przeprowadzona tylko jeden raz. 4. Krajowy Zjazd rozstrzyga o reasumpcji głosowania na pisemny wniosek co najmniej 30 delegatów. 5. Reasumpcji głosowania nie podlegają wyniki głosowania imiennego i tajnego. § 18. 1. W trybie przewidzianym dla uchwał Krajowy Zjazd rozpatruje wnioski, a także dokonuje wyborów członków Prezydium Krajowego Zjazdu oraz komisji zjazdowych, a także przeprowadza inne wybory poza trybem określonym w Regulaminie wyborów do organów izb. 2. W przypadku wyborów, o których mowa w ust. 1, w sytuacji, gdy jest więcej niż dwóch kandydatów na daną funkcję albo dokonuje się jednoczesnego wyboru więcej niż jednej osoby na jednakowe funkcje, wybrana zostanie osoba albo osoby, które uzyskały największą liczbę głosów, chyba że Krajowy Zjazd przyjmie wniosek o przeprowadzeniu głosowania w inny sposób. 3. Wybór członków komisji zjazdowej może być połączony z ustaleniem liczby jej członków w ten sposób, że głosowany jest skład komisji wynikający ze wszystkich zgłoszonych kandydatur. § 19. W trybie przewidzianym dla uchwał Krajowy Zjazd może podejmować: 1) rezolucje – zawierające wezwanie skierowane do określonego adresata o podjęcie wskazanego w rezolucji jednorazowego działania; 2) stanowiska – zawierające pogląd lub opinię w określonej sprawie; 3) deklaracje – zawierające zobowiązania się do określonego postępowania; 4) apele – zawierające wezwania do określonego zachowania się, podjęcia inicjatywy lub realizacji zadania. § 20. Po wyczerpaniu porządku obrad Przewodniczący Krajowego Zjazdu ogłasza jego zamknięcie. § 21. 1. Z przebiegu Krajowego Zjazdu sporządza się protokół, który stanowi stwierdzenie przebiegu obrad. 2. Protokół z posiedzenia Krajowego Zjazdu obejmuje stenogram przebiegu obrad, a także w załącznikach: 1) protokoły komisji zjazdowych; 2) pełne teksty podjętych uchwał, przedłożonych sprawozdań, wniosków oraz innych dokumentów Krajowego Zjazdu. 3. Przewodniczący Krajowego Zjazdu jest obowiązany w ciągu 30 dni od zakończenia Krajowego Zjazdu przekazać Naczelnej Radzie dokumenty Krajowego Zjazdu. 4. Odpis protokołu znajdować się będzie do wglądu członków samorządu pielęgniarek i położnych w biurze Naczelnej Izby. Zainteresowany członek samorządu powinien uzyskać wgląd do protokołu najpóźniej następnego dnia roboczego po zgłoszeniu chęci zapoznania się z protokołem. 5. Delegat może zgłosić zastrzeżenia lub poprawki do sporządzonego protokołu w ciągu 30 dni od daty przekazania przez Przewodniczącego Krajowego Zjazdu dokumentów Naczelnej Radzie. 6. O przyjęciu lub odrzuceniu poprawki decyduje Prezydium Krajowego Zjazdu większością głosów. 7. Protokół, do którego nie wniesiono w terminie poprawek lub zastrzeżeń uważa się za przyjęty. Przyjęcie protokołu potwierdzają podpisami członkowie Prezydium Krajowego Zjazdu. 8. Komplet uchwał podjętych przez Krajowy Zjazd i innych dokumentów przyjętych przez Krajowy Zjazd przekazuje się okręgowym radom w ciągu trzech miesięcy od zakończenia Krajowego Zjazdu.

31 maja 2023, 6:00. Pole rażenia lex Tusk jest ogromne. Specjalna komisja będzie mogła badać działalność nie tylko posłów, senatorów, radnych, pracowników administracji, ale też członków zarządu spółek i rad nadzorczych, dyrektorów i pracowników spółek. Na jej celowniku może się znaleźć nie tylko Donald Tusk czy

Pracodawcy, którzy zatrudniają powyżej 50 osób w przeliczeniu na pełne etaty oraz zakłady budżetowe bez względu na liczbę pracowników obowiązkowo tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, z którego środków wypłacane są świadczenia socjalne. Choć nie wynika to wprost z przepisów, w praktyce najczęściej powoływana jest komisja socjalna, która ma wpływ na to, komu i w jakiej wysokości przyznać świadczenia, takie jak np. zapomogi, dofinansowania do wypoczynku czy świadczenia z okazji świąt. Jakie są zasady powoływania komisji i co należy do jej kompetencji? Dowiesz się z naszego artykułu. Jakie przepisy prawa są podstawą powołania komisji socjalnej? Brak jest konkretnych przepisów normujących zasady powołania, skład czy kompetencje komisji socjalnej w zakładzie pracy. Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wskazuje w art. 8 ust. 1, że: „Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, […] oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów”. Z kolei art. 27 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych mówi, że: „Ustalanie zasad wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym podział środków z tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności, ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową”. Z przepisów tych wynika zatem, że zasady korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych określać powinien regulamin formułowany wspólnie przez pracodawcę oraz zakładową organizację związkową (bądź kilka organizacji, jeśli w danym zakładzie występuje ich więcej) lub przedstawiciela bądź przedstawicieli załogi, jeśli w zakładzie nie działają związki zawodowe. W jaki sposób w praktyce powoływana jest komisja socjalna? W kontekście przytoczonych powyżej przepisów prawa komisja socjalna powoływana jest do życia na podstawie regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast przepisy regulaminu komisji socjalnej określają jej skład, sposób funkcjonowania oraz przyznawania pracownikom świadczeń z funduszu. Jej powołanie ułatwia realizację normy art. 27 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, mówiącej o konieczności uzgodnienia przyznania świadczenia z zakładową organizacją związkową, natomiast brakuje, jak wspomniano wyżej, ustawowego obowiązku powołania takiej komisji. Najczęściej w zakładzie pracy organizowane są wybory na członków komisji socjalnej, a wybierani są oni spośród kandydatów zgłoszonych przez pracowników. Członków komisji socjalnej może także wskazać pracodawca w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Rola oraz kompetencje zakładowej komisji socjalnej mogą być różne zależnie od jej składu oraz trybu powołania. Tryb powołania, kompetencje, zakres i sposób działania komisji socjalnej z reguły określany jest w regulaminie komisji socjalnej. Zakładowa komisja socjalna nie posiada zwykle możliwości decydowania o sposobie realizowania polityki socjalnej w zakładzie pracy. Oznacza to, że komisja socjalna zazwyczaj nie ma kompetencji, żeby w sposób wiążący decydować o zapisach w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, sposobie rozdzielania środków funduszu czy ustalania jego budżetu. Pełni zatem tylko funkcję doradczą, wspomagającą, opiniującą oraz administracyjną. Technicznie jej rola sprowadza się w takim przypadku do: zebrania wniosków o przyznanie świadczenia oraz innych wymaganych dokumentów; wstępnego rozpoznania wniosków; przedstawienia rekomendacji w zakresie przyznania świadczenia. W pewnych okolicznościach komisja socjalna ma specjalne kompetencje, takie jak: możliwość modyfikacji zapisów w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; określanie sposobu podziału i wypłat środków funduszu; przyznanie lub nieprzyznanie świadczenia; realizacja polityki socjalnej zakładu pracy. Komisja socjalna może mieć prawo do przyznawania świadczeń socjalnych oraz wykonywania polityki socjalnej zakładu pracy czy wprowadzania zmian w zapisach regulaminu funduszu, jeśli spełnione są następujące warunki: regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych określa kompetencje komisji w zakresie przyznawania świadczeń z funduszu; w skład komisji, co określa zwykle regulamin komisji socjalnej, wchodzą: przedstawiciele pracodawcy – zwykle osoba lub organ zarządzający firmą lub inna osoba umocowana w drodze pełnomocnictwa lub ustanowiona na mocy statutu czy regulaminu przedsiębiorstwa; przedstawiciele działających w zakładzie pracy związków zawodowych – zarząd organizacji związkowej jest kompetentny co do działania w zakresie obsługi ZFŚS, w komisji socjalnej działa z reguły poprzez przedstawiciela. Powyższe warunki muszą być spełnione, ponieważ z przepisów prawa wynika, że przyznanie świadczenia wymaga porozumienia między upoważnioną osobą ze strony pracodawcy a organem związku zawodowego wskazanym w statucie. W zakładzie, w którym nie działa organizacja związkowa, w skład komisji będą mogli wejść jedynie przedstawiciele pracodawcy jako podmiotu przyznającego świadczenia, chociaż regulamin ZFŚS lub regulamin komisji socjalnej może nadać uprawnienia w zakresie przyznawania świadczeń funduszu także przedstawicielom pracowników. Do najważniejszych zadań administracyjnych zakładowej komisji socjalnej należą: rejestrowanie napływających wniosków o przyznanie świadczeń; weryfikowanie poprawności składanych wniosków pod względem formalnym; przygotowywanie protokołu z posiedzeń komisji; informowanie pracowników o decyzjach dotyczących złożonych przez nich wniosków; nadzorowanie wypłaty świadczeń; przechowywaniu dokumentacji związanej z realizowaniem polityki socjalnej w firmie. Co powinien określać regulamin komisji socjalnej? Jak już wspomniano, w celu sformułowania kompetencji zakładowej komisji socjalnej zwykle tworzony jest regulamin komisji socjalnej. Samo powołanie komisji do życia odbywa się na mocy regulaminu ZFŚS, jednak szczegółowe kwestie związane z jej funkcjonowaniem określa odrębny regulamin komisji socjalnej. Regulamin komisji socjalnej powinien przede wszystkim określać: sposób powołania komisji socjalnej; tryb wyboru członka komisji; sposób odwołania członka komisji; liczbę członków komisji; czas trwania kadencji; określenie i sposób wyboru przewodniczącego; określenie terminów posiedzeń komisji lub częstotliwości spotkań; określenie sposobu organizacji i przebiegu posiedzeń komisji; zakres kompetencji komisji (przyznawanie świadczeń socjalnych, realizacja polityki socjalnej firmy itd.). Czy komisja ma prawo wglądu do danych osobowych pracownika? Przyznanie świadczenia z ZFŚS uzależnione jest od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej pracownika. Pracodawca, a de facto komisja socjalna, dysponuje więc informacjami dotyczącymi stanu rodzinnego pracownika, wieku członków jego rodziny, stanu zdrowia itp., a więc danymi osobowymi wrażliwymi. Jednak jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 8 maja 2002 r. (I PKN 267/01, OSNP 2004, nr 6, poz. 99), skoro przyznanie świadczenia z funduszu zależne jest od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej osoby uprawnionej, to żądanie dokumentów potwierdzających ten stan nie jest naruszeniem dóbr osobistych pracownika, ani jego danych osobowych. Sposób dokumentowania tych okoliczności powinien być zawarty w treści regulaminu ZFŚS.

gqWkaAD. 150 327 325 94 136 260 429 277 377

czy komisja skrutacyjna jest obowiązkowa