Zawarcie umowy o pracę z osobą niepełnosprawną daje pracodawcom wiele korzyści, więc chętnie zatrudniają oni pracowników z orzeczeniem o lekkim czy umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Jednak zawarcie stosunku pracy z taką osobę wiąże się z pewnymi ograniczeniami. Dotyczą one między innymi czasu pracy. Ile wynosi czas pracy osoby niepełnosprawnej? Odpowiadamy w artykule. Stopień niepełnosprawności - co oznacza? Podstawowym aktem prawnym, który reguluje zasady zatrudniania osób niepełnosprawnych, jest ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Czytamy w niej, że osoba niepełnosprawna może zostać zaliczona do trzech stopni niepełnosprawności: znacznego, umiarkowanego, lekkiego. Osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności jest niezdolna do podjęcia zatrudnienia lub może pracować w zakładzie pracy chronionej albo aktywizacji zawodowej, gdyż wymaga ona stałej pomocy drugiej osoby w związku ze znacznie ograniczoną zdolnością do samodzielnej egzystencji. Jednak ustawa nie wyklucza możliwości podjęcia pracy przez taką osobę w zakładzie pracy na tzw. rynku otwartym. Osoba z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności może pracować na stanowisku pracy przystosowanym do jej potrzeb i możliwości. Wymaga ona częściowej i okresowej pomocy drugiej osoby. Natomiast lekki stopień niepełnosprawności oznacza, że pracownik, który go posiada, ma naruszoną sprawność organizmu, ale do wykonywania obowiązków nie potrzebuje pomocy drugiej osoby. Jak planować czas pracy osoby niepełnosprawnej? Podstawową zasadą wynikającą z art. 15 ustawy o rehabilitacji jest to, że czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Są to normy sztywne, a nie tak jak w Kodeksie pracy – przeciętne. Pracownik kodeksowy może w jednym tygodniu pracować np. od poniedziałku do soboty, tj. 48 godzin i może sobie wziąć np. poniedziałek w następnym tygodniu wolny. W przypadku osoby niepełnosprawnej taki rozkład czasu jest niedopuszczalny, gdyż nie może ona pracować dłużej niż 5 dni w tygodniu po 8 godzin. Dotyczy to jednak tylko osób z lekkim stopniem niepełnosprawności, gdyż norma czasu pracy osób z umiarkowanymi i znacznym stopniem jest obniżona do 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Ta ważna informacja musi znaleźć się w warunkach zatrudnienia, którą pracodawca zobowiązany jest wręczyć pracownikowi w ciągu 7 dni od podjęcia zatrudnienia, o ile informacje te nie znajdują się w umowie o pracę, Obniżona norma nie oznacza oczywiście, że pracownik ze znacznym czy umiarkowanym stopniem niepełnosprawności ma mieć z tego tytułu obniżone wynagrodzenie. Mówi o tym art. 18 ustawy, gdzie czytamy, że stosowanie obniżonych norm czasu pracy nie powoduje obniżenia wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej z lekkim stopniem niepełnosprawności nie wolno pracować więcej niż 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Natomiast osoba z umiarkowanym lub znacznym stopniem nie może pracować więcej niż 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo. Są to normy sztywne, a nie przeciętne. Czy osoba niepełnosprawna może pracować w nadgodzinach? Jak wiadomo, nadgodziny nie są planowane i może się zdarzyć, że z powodu awarii lub szczególnych potrzeb pracodawcy pracownik musi zostać w pracy dłużej. Nie dotyczy to jednak osób z orzeczeniem o niepełnosprawności. Takie osoby absolutnie nie mogą pracować ani w nadgodzinach, ani w porze nocnej. Przepis ten nie dotyczy jednak osób zatrudnionych przy pilnowaniu mienia. Niepełnosprawni zatrudnieni w pozostałych zakładach pracy mogą pracować w nadgodzinach, o ile sami wystąpią do pracodawcy z propozycją zastosowania wobec nich norm Kodeksu pracy, a pracodawca wyśle ich na badania do lekarza medycyny pracy lub lekarza prowadzącego i ten wystawi zaświadczenie, że mogą pracować w nadgodzinach. Koszt takich badań ponosi z orzeczeniem o niepełnosprawności mogą pracować w nadgodzinach jedynie, gdy są zatrudnieni przy pilnowaniu mienia lub gdy lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne lub lekarz sprawujący opiekę wyrazi na to zgodę. Podobnie jak w przypadku nadgodzin, również wydłużenie norm dobowych z 7 do 8 godzin i tygodniowych z 35 do 40 godzin jest dopuszczalne w przypadku pracy przy pilnowaniu mienia lub na wniosek pracownika za zgodą lekarza. W sytuacji, gdy w umowie o pracę z osobą legitymującą się umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności nie będzie zapisów o skróconej normie dobowej i tygodniowej, będzie to naruszenie przepisów o czasie pracy. W takiej sytuacji pracownikowi, który powinien mieć normę 7 godzin dziennie, za każdą ósmą godzinę dziennie będzie przysługiwało prawo do wynagrodzenia w wysokości 1/7 dziennego wynagrodzenia wynikającego z umowy oraz dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych. Potwierdził to w swoim uzasadnieniu Sąd Najwyższy (III PK 51/05). Od kiedy należy liczyć uprawnienia pracownika związane z czasem pracy? Niekiedy zdarza się, że pracownik nie poinformuje w momencie zatrudnienia pracodawcy o tym, że posiada stopień niepełnosprawności i taki dokument zostaje przekazany dopiero po kilku miesiącach pracy. Czy niesie to jakieś skutki dla pracodawcy? Zgodnie z art. 20c ustawy o rehabilitacji, osobie z niepełnosprawnością przysługują uprawnienia pracownicze od dnia, od którego taka osoba została wliczona do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, a więc od momentu przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego stopień niepełnosprawności. Czy pracownik z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, który posiada zgodę lekarza na pracę w nadgodzinach może korzystać z przywileju krótszej normy dobowej i tygodniowej? Wszystko zależy od decyzji lekarza medycyny pracy lub lekarza prowadzącego, gdyż może on dokonać częściowego wyłączenia stosowania art. 15 ustawy o rehabilitacji. To z zaświadczenia lekarskiego musi dokładnie wynikać, w jakim zakresie lekarz wyraził zgodę na niestosowanie przepisów dotyczących rehabilitacji. Jeżeli dotyczyć to będzie tylko nadgodzin, to oznacza, że w pozostałym zakresie, tj. w odniesieniu do normy pracy wynoszącej 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo, przepisy ustawy nadal obowiązują.

Minister zdrowia Adam Niedzielski poinformował, że w tym tygodniu zostanie ogłoszona decyzja w sprawie drugiej dawki przypominającej przeciw Covid-19 dla osób po 60 roku życia. Druga dawka przypominająca dla osób 60+ jest rekomendowana przez Europejską Agencję Leków. Ta sprawa będzie omawiana między innymi z Radą do spraw Covid-19, która ma jutro posiedzenia - mówił w Tarnowskich Górach minister Niedzielski. - Także zespół do spraw wakcynacji przy ministrze zdrowia wyda w tym tygodniu opinię. Chciałem zadeklarować, że najprawdopodobniej w czwartek ogłosimy decyzję, o ile oczywiście wszystkie te opinie będą pozytywne - powiedział minister Adam Niedzielski. Minister zdrowia uspokajał, że mimo, iż w kolejnych państwach w Europie rośnie liczba osób zakażonych Covidem-19, obecna fala zakażeń nie przekłada się na dużą liczbę hospitalizacji.

Twoje wyrzeczenia będą dla ciebie owocne, jeżeli będziesz hojny dla innych.”. – św. Augustyn. „Cokolwiek dobrego uczynimy naszemu bliźniemu, zyskuje na tym nasza dusza.”. „W życiu istnieje tylko jeden sposób na to, aby być szczęśliwym: żyć dla innych.”. „Nędzne to serce, które jest nieczułe na nędze.”.

"Byłam pouczana, jak mam żyć, traktowana jak gąska albo oceniana jak towar. Czasem przebieg randki wywoływał u mnie zakłopotanie, zażenowanie, złość, nudę. Raz popłakałam się po spotkaniu" - wymienia Alicja, która od roku próbuje znaleźć partnera. Kiedy poszukujemy swojej drugiej połowy, mamy głowę pełną marzeń, a serce pełne tęsknot. Nieudana randka, poprzedzona wielkimi nadziejami, urasta niekiedy do rozmiarów prawdziwej, osobistej tragedii. Zadzieranie nosa i brak szacunku dla drugiej osoby można zaobserwować już wcześniej. Niekoniecznie trzeba stawać twarzą w twarz z osobą, z którą nic nas nie łączy i przeżywać frustrację Kiedy dwoje ludzi spotyka się po raz pierwszy i oboje wiedzą, że jest to rodzaj testu dla obojga, sytuacja ma prawo być niezręczna. Trzeba sporego luzu, aby zdystansować się od niechcianym emocji Idąc na spotkanie, pamiętaj, że oboje jesteście w takiej samej sytuacji. Oboje macie tremę i macie prawo do błędów, a nawet gaf, więc nie przeżywaj zbyt mocno Oto fragmenty wiadomości od was, a w nich niektóre z powodów, które utrudniają znalezienie właściwej osoby, a także rozwinięcie znajomości. "Czy tylko ja trafiam kulą w płot?" Oto Alicja: "Już ponad rok jestem sama. Kiedy zarejestrowałam się w Sympatii, na początku ogarnęła mnie euforia. Tylu samotnych mężczyzn szuka partnerki. Tylu przystojniaków! Zaraz kogoś znajdę, co za problem. Niestety, wszystkie dotychczasowe randki okazały się jedną wielką porażką. Zdarzali się supermacho i mądrale. Byłam pouczana, jak mam żyć, traktowana jak gąska albo oceniana jak towar. Czasem przebieg randki wywoływał u mnie zakłopotanie, zażenowanie, złość, nudę. Raz popłakałam się po spotkaniu. Na zdjęciu Apollo — podobał mi się bardzo. Przyszedł elegancko ubrany. Czułam się dumna, mając u boku kogoś takiego. Czar prysł w chwili, gdy złożył swoje zamówienie, ale… zapomniał o mnie. Nawet kelnerka miała głupią minę. Czy tylko ja trafiam jak kulą w płot?" Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Alicja zbyt mało czasu poświęca na to, by wybrać właściwą osobę, z którą się spotka. Kierowanie się tak zwanym pierwszym wrażeniem, to za mało, szczególnie, że to drugie potrafi być bardzo rozczarowujące. Zadzieranie nosa, protekcjonalny ton, brak szacunku dla drugiej osoby można zwykle zaobserwować już wcześniej. Niekoniecznie trzeba stawać twarzą w twarz z osobą, z którą nic nas nie łączy i przeżywać frustrację. Dłuższa korespondencja i rozmowy przez telefon czy komunikator dają okazję do sprawdzenia, z kim mamy do czynienia. Apollo, który zapomina zamówić coś dla kobiety, to raczej zwykły Narcyz. Czy warto tracić na niego czas? Jeśli i tobie zdarzają się takie kompletne niewypały: - nie umawiaj się na spotkanie, tylko dlatego, że fajnie wygląda na fotce, - zapytaj tę osobę wcześniej o sprawy dla ciebie ważne, ułóż sobie listę cech, na których ci zależy, np.: dobre maniery, dobry stosunek do rodziców, szacunek dla ludzi i zwierząt, - nie musisz przeprowadzać quizu, wystarczy pokierować rozmowę na takie tory, aby móc się zorientować, jaki system wartości prezentuje druga strona. "Zdarza się jedna randka z Sympatii i koniec" Oto problemy Marka: "Nie jestem specjalnie urodziwy, ale znam swoje mocne strony. Dużo czytam, podróżuję, mam swoje pasje. Rozwijam się. Mam przyjaciół, ale brakuje mi drugiej połówki. Od końca studiów, czyli od trzech lat nie spotykam się z żadną dziewczyną. Poprzednia znajomość powstała spontanicznie, byliśmy w jednej grupie i po jakimś czasie staliśmy się parą. Niestety ona wyjechała z kraju. Teraz zdarza się jedna randka z Sympatii i koniec. Nie iskrzy. Nie bardzo wiem, jak powinno wyglądać takie spotkanie. Peszy mnie trochę, że tak się oceniamy, testujemy. Może jestem nudny, bo dziewczyny wydają się jakieś nieobecne, a rozmowa się rwie. Jak powinienem nawiązać kontakt, żeby atmosfera przestała być sztywna?" Kiedy dwoje ludzi spotyka się po raz pierwszy i oboje wiedzą, że jest to rodzaj testu dla obojga, sytuacja ma prawo być niezręczna. Trzeba sporego luzu, aby zdystansować się od takich niechcianym emocji — tremy, bycia na cenzurowanym, czyli myślenia o tym, jak wypadamy, jak wyglądamy i co myśli o nas druga strona. Nie przypadkiem nawiązanie bliższego kontaktu nazywa się przełamywaniem pierwszych lodów. Aby mogły szybko stopnieć, warto zabrać się do tego w mądry sposób. Mam wrażenie, że nie tylko Marek, ale wiele osób lepiej czuje się w naturalnych, niewymuszonych sytuacjach, w których można znaleźć coś co łączy, a nie dzieli. Jeśli zwykle czujesz napięcie, siedząc w kawiarni naprzeciw drugiej osoby i myśląc o tym, że pewnie ten ktoś się z tobą nudzi — zmień schemat: - ustal, czy macie wspólne zainteresowania — łyżwy, taniec, rower, a może muzyka lub film? - umówcie się na pierwsze spotkanie w miejscu, w którym będziecie mogli dobrze się bawić, lodowisko, ciekawa trasa rowerowa, festiwal filmów ulubionego reżysera - jeśli skupicie się na waszych zainteresowaniach, rozmowa będzie bardziej swobodna, poza tym nawet, jeśli nie będzie rewelacji, pozostanie mile spędzony czas. Stracone złudzenia Oto Elżbieta: "Jestem po rozwodzie, który był dla mnie wielkim zaskoczeniem, ogromnym smutkiem i sprawił, że długo czułam się zagubiona. Byliśmy razem 12 lat, kiedy okazało się że Jacek kocha inną. To było jak grom z jasnego nieba. Jeszcze przez ponad rok nie wyobrażałam sobie, że mogłabym jeszcze komuś zaufać, ale jest mi bardzo źle samej. Dlatego kilka miesięcy temu postanowiłam, że spróbuję jeszcze raz zbudować związek i zacznę umawiać się na randki. Niestety, z moim eksmężem to była miłość od pierwszego wejrzenia. Spotkaliśmy się i od razu wiedziałam, że to ten. Teraz kilkakrotnie się umawiałam na randkę z internetu. Najpierw wymieniałam maile, potem była rozmowa, znalezienie czegoś wspólnego... Zwykle nabieram nadziei, ale spotkanie zazwyczaj mnie rozczarowuje. Tak sobie myślę — może za dużo oczekuję, zbyt wiele się spodziewam? A może taka miłość zdarza się tylko raz?" Czy Elżbieta popełnia jakiś błąd? Czy wielką miłość spotyka się tylko raz? Warto pamiętać, że każda historia jest inna. Jeśli oczekujemy, że wejdziemy drugi raz do tej samej rzeki, możemy być zawiedzeni. Pierwsze spotkanie z eksmężem było dla Elżbiety tym, co Francuzi nazywają coup de foudre (miłość od pierwszego wejrzenia), ale nie jest to regułą. Miłość nie zawsze poprzedzają fanfary. Czasem zjawia się cicho i niepostrzeżenie. Znane są liczne przypadki osób, które wcale nie zachwyciły się sobą na pierwszym spotkaniu, ale któregoś dnia odkryły, że zwykła znajomość stała się czymś więcej. Warto dać sobie szansę. Szczególnie, jeśli nowej relacji nie można nic zarzucić — poza brakiem motyli w brzuchu i zawrotów głowy. Oczywiście to nie znaczy, że mamy brnąć pod prąd i spotykać się z kimś, kto jest nam obojętny. Wystarczy na początek nie pisać własnego scenariusza, tylko pozwolić, by napisało go życie. Dać sobie trochę czasu. A nóż zaskoczy nas nieoczekiwanym zwrotem akcji? Nigdy nie mów nigdy Oto kilka zasad, które warto zastosować, zawierając nową znajomość: 1. Idąc na spotkanie, pamiętaj, że oboje jesteście w takiej samej sytuacji. Oboje macie tremę i macie prawo do błędów, a nawet gaf, więc nie przeżywaj, gdy twoja łyżeczka zadzwoni głośno o filiżankę albo gdy on pomyli Johna Galliano z Galileuszem. Poczucie humoru na pierwszym i każdym kolejnym spotkaniu jest niezbędne. 2. Nie porównuj! Szczególnie, jeśli masz za sobą zawód miłosny, możesz mieć tendencję do myślenia: moja eks nosiła fajniejsze ciuchy, mój były zawsze wiedział, co będziemy robić… Ten ktoś jej inny, ale inny nie oznacza gorszy! 3. Staraj się naprawdę poznać drugą stronę i również daj się jej poznać. Niech wasza rozmowa będzie żywa i autentyczna. Pytaj o to, co cię naprawdę interesuje i odpowiadaj tak, jak czujesz i myślisz, a nie tak jak uważasz, że się powinno. 4. Jeśli pierwsza randka wypadła fajnie, ale bez fajerwerków, zamiast poddawać się rozczarowaniu, powiedz sobie, że ten ktoś: jest miły, inteligentny, dobrze nam się rozmawia — zobaczymy, jeśli się nie zakocham, to może zyskam przyjaciela, kogoś, z kim można pójść do kina, na spacer. 5. Jeśli spotkanie było w twojej ocenie bliższe koleżeńskiej relacji, niż zakochaniu, ale chcesz kontynuować znajomość, nie umawiaj się na kolejne w romantycznej scenerii, ale idź za instynktem i zaproponuj spotkanie tam, gdzie zabiera się kumpla. 6. Nie staraj się czuć tego, czego nie czujesz i niczego nie udawaj. Zachowaj kontakt ze swoimi emocjami. Wydumane uczucia nie mają żadnych szans. 7. Zbieraj doświadczenia. Dzięki temu nawet, jeśli masz za sobą dziesięć nieudanych randek, kolejna może być świetna. Życzę Wam wielu wspaniałych spotkań. Joanna Godecka Chcesz się podzielić swoim doświadczeniem w randkowaniu? Napisz: redakcja@ *** Joanna Godecka — terapeutka, coach, trenerka. Ekspert i doradca w sprawach relacji partnerskich. Autorka książek "Miłość na celowniku", "Szczęście w miłości" czy "Bądź pewna siebie". Członek Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów TSR. Dla Niego: czy masz szansę na drugą randkę? [INFOGRAFIKA] - Sylwia Stodulska-Jurczyk / Źródło:

Dość powszechne stwierdzenie, z jakim można się spotkać tego, czy innego dnia mówi, że tak naprawdę to nie istnieje coś takiego jak brak czasu. Tak naprawdę jest to raczej brak ktoś naprawdę czegoś chce, to wczesne poranne wstawanie z łóżka staje się początkiem nowego, wspólnie spędzonego dnia. W takim przypadku każda chwila staje się nową, fascynującą Twój partner lub partnerka nie znajduje ani chwili, by spędzić ją tylko z Tobą wykręcając się brakiem czasu, to przyczyna z reguły jest zupełnie inna, choć także prozaiczna. To po prostu brak zainteresowania Tobą, wynikający z wielu różnych przyczyn. Jednak najpowszechniejszą z nich jest po prostu znudzenie i jednak będziesz ciągle czekać na innych, poczujesz zazwyczaj wyłącznie rozczarowanie. W efekcie zaczniesz w wyniku tego cierpieć, choć można było tego jest, że gdy osoba będąca niezwykle istotnym elementem Twojego życia okazuje Ci brak zainteresowania, to taki stan rzeczy może być naprawdę bolesny. To już wtedy znacznie wykracza poza samo tylko poczuć się jak po otrzymaniu bolesnego uderzenia prosto w splot słoneczny. Tak, jakby jakby coś od środka wyrywało Ci takiej chwili, gdy czujesz się zraniony, nie możesz zrobić niczego, aby złagodzić ten ból. Utrzymanie swojej mentalności i psychiki w dobrej kondycji w obliczu takiego upokorzenia samo w sobie wymaga ogromnego nakładu jest jednak taka, że wszyscy w miarę upływu czasu przechodzimy przez różne zmiany. Do tego dochodzą także różne mniej lub bardziej bolesne doświadczenia. Ta nieustająca tendencja do zmian jest niezwykle trudnym do opanowania elementem to bezpośrednio z tego, że coś, co zamierzamy w sekrecie wyjawić drugiej osobie już jutrzejszego dnia możemy ocenić jako za nieistotne. Lub, co gorsza, możemy dojść do wniosku, że już tak bardzo nie ufamy tej drugiej osobie, by zdradzać jej swoje jednak nie uzasadnia to braku szczerości, ani fałszywej relacji z innymi, niezależnie od tego, czy wiąże się z tym brak zainteresowania, czy też zainteresowania, a akceptacja fałszywego poczucia upływającego czasuNiestety fałsz i hipokryzja można porównać do śliskich pochyłości, których nie widać, a które niezwykle często występują w miejscach, w których najmniej się ich więc nie dostrzegamy ich, dopóki nie jest już za późno. Zwykle nadzieja oparta o to, że ktoś czy coś jest tą osobą, jakiej się spodziewamy i o jakiej myślimy może nas utwierdzić w fałszywym poczuciu rzeczywistości zawsze jednak powinniśmy być na straży i obserwować wydarzenia i zachowania. Oczywiście nie mamy tutaj na myśli podejrzliwości zakrawającej wręcz o jednak odrobina zimnej krwi i umiejętność obserwacji, jak na przykład dostrzeganie objawów mogących wskazywać na brak zainteresowania może okazać się niezwykle to z tego, że tkwiąc w tym fałszywym poczuciu bezpieczeństwa sami stwarzamy sobie problemy. Prawda jest taka, że dobre samopoczucie i lekkie poczucie egoizm jest typową dla ludzi cechą. Oznacza to, że wszyscy ci, którzy nie są w stanie tego dostrzec i sobie z tym poradzić, najczęściej stają się ofiarami innych bądź ofiarą, walcz o siebie!Jeśli jesteś jedną z takich ofiar, być może nawet o tym nie wiesz. Po prostu samo otwarcie oczu i uświadomienie sobie prawdy o tym, co się wokół Ciebie dzieje jest niezmiernie trudnym może być tak trudne między innymi dlatego, że w ten sposób podważamy całe nasze fundamenty związku. Sprzeciwiamy się przekonaniu, że ktoś, kogo uważamy za ważną część naszego życia, może być zwyczajnie nieszczery i okazywać przy tym brak zainteresowania Twoją osoby fałszywe, egoistyczne lub ogólnie rzecz biorąc te, które mają tendencję do wywierania wpływu na innych należą do grona tych, którzy nie lubią tak naprawdę wspólnego życia, ani też nie pozwalają innym ze swojego otoczenia korzystać z dostępnych zostają poproszeni o wyjaśnienia ich zachowania, stają się zirytowani i starają się uniknąć konfrontacji za wszelką cenę. Powtarzająca się sytuacja tego typu, a także ciągły brak zainteresowania Tobą są niestety dość powszechnym objawem tego stanu wielce prawdopodobne, że zasypią Cię gładkimi słówkami w taki sposób, że Ty, wyczekując na palcach oznak akceptacji, przyjmiesz tę ułudę za dobrą monetę i w ten sposób znów zgodzisz się na swoją rolę. Niestety prędzej, czy później nadejdzie pora otrzeźwienia, a to może być naprawdę gorzki i trudny do przełknięcia prezent w postaci swojej nieobecności tym, którzy nie dbają o Twoją obecnośćCzasami można marnować czas nalegając na spotkanie z kimś, kto Cię nie dostrzega i okazuje wręcz ostentacyjny brak zainteresowania. Tracisz w takim przypadku czas na próby wymuszania sytuacji, które uważasz za wpadasz w także pułapkę polegającą na szukaniu czegoś, ale nie jesteś w stanie tego czegoś zdajesz sobie z tego sprawę, w tym samym momencie coś nieodwracalnie pęka. Jednocześnie towarzyszące tej chwili rozczarowanie, strach i smutek mogą być wręcz przytłaczające. To właśnie wtedy zdajesz sobie sprawę, że nie możesz czekać na kogoś, kto Ci okazuje brak zainteresowania i nie chce z Tobą cały łańcuch zdarzeń wiąże się z trudnym procesem samoobrony. Wymaga on odtworzenia wszystkich podstawowych elementów Twojej się na nie Twoje własne zrozumienie życia i blokowanie wszystkich tych rodzajów bolesnych i samolubnych ludzi tak, aby nie byli oni w stanie ponownie wedrzeć się do Twojego życia i Twojej się ludźmi, których lubisz i wśród których czujesz się szczęśliwyZaakceptuj wartości, które uważasz za fundamentalne i niezbędne w swoim życiu. Ciesz się wrażliwością, dobrocią i szacunkiem, które można znaleźć w mało prawdopodobnych miejscach i u osób, po których byś się tego nawet nie dostrzegać ukryte piękno pokory, zaufania, wiary, wdzięczności, mądrości, szczerości, miłości, przyjaźni, troski i bezwarunkowości. Wszystkie te zalety bez wątpienia przykryją brak zainteresowania i inne negatywne aby trzymać najważniejsze dla Ciebie osoby i rzeczy blisko siebie. Pozbądź się jak najszybciej tego, co jest godne pożałowania i okrutne dla Ciebie. Nie zwracaj uwagi na ludzi tlenu niezbędnego do oddychania, a więc i życia. Policz do trzech i po prostu zacznij głęboko oddychać. Wdychaj życiodajny tlen tak głęboko, jak tylko możesz. Poczuj w ten sposób ożywczy powiew powietrza także od strony swojej psychiki i stanu emocjonalnego. Doceniaj emocje i to, jak się się zawsze tymi wszystkimi ludźmi, którzy sprawiają wrażenie, że świat jest miejscem, w którym warto żyć. Zawsze trzymaj się tych, którzy będą w stanie udzielić Ci wsparcia, choćby tylko dobrym słowem w tych wszystkich trudnych i burzliwych z towarzystwa wszystkich tych ludzi, którzy nie doceniają ani Ciebie, ani siebie samych. Nigdy nie błagaj nikogo o czas, jeśli okazuje Ci brak zainteresowania. Po prostu odetnij się raz na zawsze od tych, którzy sprawiają wrażenie, że nie mogą lub nie chcą znaleźć ani chwili czasu tylko dla się z tego, co Cię przytłacza. Niech nowe życie, pełne swobody znów Cię zaskoczy, tak jak dawniej. Nie ufaj nikomu, wierz tylko samemu sobie. Reszta nadejdzie, gdy najmniej się tego będziesz spodziewać.

Przewlekły stres prowadzi natomiast do występowania bólu o charakterze napięciowym, który może skupiać się w okolicy głowy, ale też szyi czy ramionach. Może prowadzić też do nadmiernego zaciskania szczęki. Co ciekawe, brak relaksu może wywołać także fibromialgię czy zapalenie stawów.

brak czasu dla drugiej osoby